Otto Dix is vooral bekend geworden met zijn meedogenloze weergave van de Weimarrepubliek, de Duitse periode van 1918 tot 1933 toen het land voor het eerst een democratie was. Samen met George Grosz en Max Beckman wordt hij gezien als de belangrijkste vertegenwoordiger van de Nieuwe Zakelijkheid. Onomwonden schilderde Otto Dix de ‘lelijkheid’, iets wat de nette burgers liever niet zagen. Zijn werk wordt als snel als ‘entarted’ bestempeld, wat ertoe leidt dat Joseph Goebbels het in 1937 confisqueert en een groot deel laat verbranden.