Joseph Beuys was een van de meest creatieve en inventieve Duitse kunstenaars van na de oorlog, wiens invloed doorwerkt tot op de dag van vandaag. Zijn beelden, performances en lezingen stonden in het teken van één groot doel: de verandering van de Westerse wereld in een meer vredelievend, creatief en democratisch systeem. Met een onuitputtelijke energie experimenteerde hij met steeds nieuwe kunstvormen, waarmee hij een rolmodel werd voor een hele generatie jonge kunstenaars. In de jaren 60 vond Beuys aansluiting met Fluxus, een groep kunstenaars die de grenzen slechtte tussen literatuur, muziek, kunst en het dagelijks leven. Vanaf die tijd wordt zijn werk complexer en omvat het behalve schilder- en beeldhouwkunst ook fotografie, land-art, lezingen, performances, discussies en politiek activisme.