Gaston La Touche debuteerde in 1875 op de Parijse Salon als beeldhouwer, maar legde zich al spoedig toe op de schilderkunst. Buiten enkele teken- en schilderlessen in zijn jeugd was La Touche autodidact. Zijn contacten met de Parijse impressionisten in de jaren 70 stimuleerden zijn artistieke ontwikkeling. Stilistisch en thematisch koos hij echter niet voor het impressionisme, maar voor het naturalisme. Zijn contact met Félix Bracquemont veroorzaakte rond 1890 echter een radicale omslag in onderwerp en stijl: La Touche verliet het realisme voor een dromerig idealisme. In een warm, harmonisch palet en met zachte toets schilderde hij idyllische voorstellingen van jonge vrouwen in parken, tuinen en rijk gedecoreerde interieurs, vaak ook allegorische of mythologische onderwerpen.